Pelorus Bridge

29 januari.

Vanmorgen vanuit Kaikoura vertrokken richting Blenheim. We hadden daar een afspraak met een monteur van Apollo. De oplader van de accu was dood, waardoor het onmogelijk was om wild te kamperen. En zo wild als we zijn, moest dit zo spoedig mogelijk verholpen worden.
Het bier en de rose moest koud, hoe dan ook!
Uiteindelijk toch doorgestuurd naar Picton, waar de monteur juist aan zijn lunchpauze was begonnen.
Dan het aangename maar met het noodzakelijke combineren.
We hebben onze campingstoeltjes uit de auto gehaald en op het industrieterreintje ook onze lunch maar genuttigd.
Ondertussen nog een kleurtje opgedaan, want het zonnetje schijnt hier volop.
Na een klein half uurtje, werden we door 2 vriendelijke mannen geholpen.
Nieuwe oplader erin en rijden maar.
Onze camper functioneerde weer prima.
Vanuit Picton via de Charlotte Road naar Pelorus Bridge gereden. Weer een
Prachtige route en wat een uitzichten. Het lijkt wel of de wereld hier oneindig is.
Zoveel verschillende landschappen, heuvels, dalen, rotspartijen, enorme grote open vlaktes, waar je de schapen op ziet grazen en zo,n serene rust........
Wat voelen we ons nietig in dit enorme landschap .

Uiteindelijk rond vier uur in Pelorus Bridge aangekomen.
We vinden een D.O.C. (Departement Of Conservation)
camping, liggend aan een rivier.
Eventjes wanen we ons weer in Frankrijk en weer komen er mooie herinneringen naar boven. Aan het strand bij de rivier brengen we nog wat uurtjes door.
Harrie probeert de rivier over te steken, maar merkt toch dat er wat jaren voorbij zijn gegaan, sinds de laatste keer dat hij dit gedaan heeft.
De kracht van het water wint het van zijn nog steeds aanwezige jeugdige moed.
Toch maar niet........